دیل کارنگی (Dale Carnegie)، نویسنده و سخنران آمریکایی، به توانایی انسان در رشد و ارتقای خود در شرایط مختلف، اعتقادی راسخ داشت. همین باور بود که او را به یکی از استادان محبوب و تأثیرگذار در حوزه توسعه فردی، بازاریابی، مهارتهای ارتباطی و فن بیان تبدیل کرد.
آثار پر فروش کارنگی الهامبخش بسیاری از افراد موفق (مانند وارن بافت) در عرصههای مختلف بوده است. کارنگی حتی مؤسسهای به نام خود تأسیس کرد تا میراث او پس از مرگش نیز ادامه پیدا کند. اندیشههای او اکنون به بیش از ۳۵ زبان و در ۸۰ کشور جهان تدریس میشوند.
دیل سال ۱۸۸۸ در خانوادهای روستایی و فقیر متولد شد. هر روز ساعت سه صبح از خواب برمیخاست تا پیش از رفتن به مدرسه، به حیوانات رسیدگی کند و شیر گاوها را بدوشد. در همین دوران بود که به سخنرانی علاقهمند شد و حتی به تیم مناظره مدرسهاش پیوست. پس از فارغالتحصیلی از کالج، وارد شغل بازاریابی شد و بهعنوان ویزیتور به فروش صابون و چربی خوک پرداخت.
او آنقدر در کار خود موفق بود که بیشترین فروش را برای شعبه خود به ارمغان آورد؛ اما این برایش کافی نبود. دیل تصمیم گرفت به امید فعالیت در عرصه سرگرمی و تئاتر به نیویورک برود؛ اما ناکامی در بازیگری و مشکلات مالی باعث شد به فکر تدریس عمومی سخنرانی و فن بیان بیفتد.
در سال ۱۹۱۲، دیل کارنگی مدیر مؤسسه YMCA را قانع کرد تا در ازای دریافت ۸۰ درصد از درآمد دوره، به او اجازه دهد کلاسی در مؤسسه برپا کند. او در میانه جلسه اول متوجه شد که دیگر حرفی برای گفتن ندارد که ناگهان فکری به ذهنش رسید. او از شرکتکنندگان خواست درباره چیزی صحبت کنند که آنها را بهشدت عصبانی می کند. او فهمید که این تکنیک طلایی باعث میشود ترس افراد از سخنرانی در مقابل جمع بریزد. پس از این اتفاق، دورههای فن بیان و افزایش اعتماد به نفس دیل کارنگی با استقبال بینظیر آمریکاییها مواجه شد.
کارنگی علاوهبر برگزاری دورههای خود در نقاط مختلف جهان، دست به قلم برد و با تألیف کتابهایی پر محتوا، توصیههایش درباره موفقیت در زندگی شخصی و کاری را به گوش همگان رساند. کتاب آیین دوستیابی او تاکنون بیش از ۳۰ میلیون نسخه فروش داشته است. سایر آثار شاخص او نیز همچون هنر سخنرانی در جمع و آیین زندگی، با وجود گذشت چندین سال از انتشارشان، همچنان در صدر محبوبترین کتابها در زمینه رشد شخصی و بهبود مهارتهای فردی هستند.
او پس از سالها کوشش فراوان در راستای تقویت مهارتهای فردی، سرانجام در سال ۱۹۵۵، دار فانی را وداع گفت.